Remigiusz Mróz - „Parabellum”

Ta książka Mroza osobiście bardzo mi się podoba. Jest to opasła trylogia z początku II wojny światowej. Bardzo realistycznie oddaje charakter wojny i to co ona robi z ludźmi. Opisuje dokładnie to co myślą osoby w obliczu śmierci i jak brutalnie muszą sobie radzić w wojennych tarapatach. Świetnie odmalowane postaci sadystów i wojennych zbrodniarzy.

Maria i jej narzeczony Stanisław uciekają z oblężonej Warszawy na zachód poprzez terytorium wrogich Niemiec, do jeszcze wolnej Francji. Ich trasa będzie obfitowała w dramatyczne momenty. Ich losy splotą się z dwoma Niemcami: dumnym i władczym esesmanem Christianem Leitnerem i psychopatycznym sadystą Blankenburgiem. Obaj ci ludzie narobią poważnych kłopotów młodym Polakom. Drugi wątek opisuje przedzieranie się do Francji poprzez neutralną Rumunię Bronisława Zaniewskiego, który jest bratem Staszka. Tutaj też zetkniemy się z okrucieństwami wojny i tym, jak bezwzględni potrafią być ludzie wobec siebie. Wszystkie tomy czyta się z zapartym tchem i nie ma miejsca w którym powiałoby nudą.

Alan Loy McGinnis - "Sztuka motywacji"

Alan Loy McGinnis jest autorem specjalizującym się w psychice ludzkiej. Bardzo cenię jego książki za bardzo konkretne podejście do tematów i jasny język. Podejmuje on wiele problemów istoty natury ludzkiej, szczególnie dotyczących motywacji, przyjaźni, miłości, a zatem pozytywnych aspektów ludzkich zachowań.

„Sztuka motywacji” to książka, którą powinni przeczytać wszyscy, nie tylko menedżerowie zarządzający ludźmi, ale i zwykli ludzie:  ojcowie, matki, pracownicy. Nawet osoby pracujące w pojedynkę też potrzebują same siebie motywować, co bywa nawet najtrudniejsze. W dzisiejszych czasach jest mnóstwo rozpraszaczy, które potrafią bardzo skutecznie odciągać ludzi od obowiązków.  Jeśli tworzysz coś sam, wtedy właśnie najtrudniej się samemu zmotywować, dlatego trzeba umieć to przełamać. W tym może pomóc ta książka. Ale muszę przyznać, że większość zawartości tej książki dotyczy motywowania innych ludzi. Jak zwiększyć ich wiarę w siebie, jak pomóc się podźwignąć po niepowodzeniach, jak poprawić ich nastrój. Są też pozytywne i negatywne przykłady działania kierownictwa w celu motywacji pracowników. Niestety wielu z nich nie jest godnych miana dyrektorów, przez swój styl zarządzania kadrami, raczej powinni mieć nazwę demotywatorów.